الضياع

////////////////الضياع//////////////////////////////////////////////////////////////فؤادد وحائر وسط اليالى////////////////////////////////////من الاحزان وزاب والايامى//////////يسيل الدمع من عينى فيروى/////جراحات الهوى كوب انشغالى//////فتثبت ها هنا اشىء زكرب//// تزيب الكل احلام اليالى///////فيكون الليل ايامى فاحيا////بقدر الليل ممنوع الخيالى////////ويصرخ فى الحشا بالدمع وقلبى///// لقد ماتت بزى الدنيا امالى/////عشقت البدر فى ليل وكنا// نزيل القبر عن جسد الزمان// وتلبس الصفا////ثيابا///ونسيت تحتة زهرة الامانى// فيما باسم الحب قلبى /// ويشدو للهوى طيرى الحنانى// ولا يدرى باى الكون نوخى/// ازيب بة الفؤاد ازا دعانى//ومات البدرفى سحب فصرنا/// من الالم والدنيا نعانى/// اتانا الصبح فى ثوب جميل/// يطير الى الحنان بلا جناحى//////ونادى للفؤاد والصبا هيا/// وداوى بالحب الجراحى/////ولا تخشى البرودة والجفا//// فلابد من بلوع صباحى//// اقف لزا النداء وحرت احيا///// واملاء من كئوس الحب سراحى///// ولكن الزى غاب عنى////ترك الحب فى كسر النواحى/////وبعد الليل انور عنى// لاغرق بين امالى وظنى//// فلا غير الظلام ارى بعينى/// قبور لكى دنيا التمنى//فزاب اللى امانى فى هواها/// وغاصت فى بحار الدمع عنى//// افى الاحزان والالام احيا /// ام فيكى احيا صباحى
///ونسيت ان ابحر طابعة ردىء // فالسطح موج والقاع للحيتانى///

يسلموووووووووووووو رعد


مشكوووووووووووووو من جد روعه